Rozdział 10

-Diana oddychaj.- poprosił Nott , gdy dziewczyna trzęsła się w ruchach padaczkowych.

Dafne , Draco , Nott… wszyscy byli przerażeni. Astoria natomiast biegała jak poparzona , tu koło Diany , tu do łazienki albo swojej sypialni.

-Przecież ona nie ma…- wymamrotał Draco , patrząc jak Astoria wymierza krople lekarstwa strzykawki

-To nie atak padaczki.- powiedziała  wstrzykując dziewczynie  płyn do Mrocznego Znaku.

-A niby co inne…?- zdziwiła się Dafne , ale nie przerwał jej wrzask Diany. Pokój na szczęście był wówczas pokryty zaklęciem  dźwiękoszczelnym. – Astoria , zrób z nią coś! DIANA!

Dafne zaczęła sama się cała trząść , czując jak panika ogarnia jej ciało. Jej najlepsza przyjaciółka , powoli traciła przytomność… zaraz. Traciła przytomność? Na pewno? A jeśli umiera? Boże uchowaj!

-Spokojnie.- uspokoił ją Nott.- Dafne , starczy nam problemów z Dianą , nie dodawaj nam nowych.

Draco całkowicie milczał. Dotykał jej dłoni , mając nadzieję że chociaż jego obecność wpływa pozytywnie na siostrę. Jednak zaniepokoiły ją słowa Astorii ‘to nie atak padaczki’. Tak więc… co?

Jednak młodsza Greengrass , uniknęła odpowiedzi na pytanie Dafne , która albo była zbytnio przerażona by spróbować zrozumieć albo nie chciała tego zrobić , tym bardziej że Diana straciła przytomność. Przecież to było oczywiste , objawy Astorii się sprawdzały. Zostały dwa tygodnie do zakończenia semestru. Koniec misji. Bóle Diany się powiększyły do tego stopnia że , rozprowadziły się po całym ciele . Czarny Pan wysłał to Dianę… tylko czemu w tym momencie? Przypomniała sobie , pusty wzrok blondynki tuż przed atakiem. Coś się stało. Coś strasznego…  w pomieszczeniu nie było tylko Blaise’a Zabiniego. Co mógł robić gdy jego przyjaciółka i prawdopodobnie- kochana miała najgorsze bóle jak dotychczas?

Ponoć Diana miała problemy z okulumencją. Czarny Pan mógł spokojnie wejść do jej głowy , tak że ona nawet tego nie zauważyła i wybrać właściwy moment.

Draco musiał się pospieszyć. Diana była jego ceną. Umrze. – pomyślała , dając Malfoyównej kolejną dawkę zastrzyku.

~*~

Po dwóch godzinach , wszystko zaczęło się uspokajać. Nagle. Zbyt nagle…

-Co się z nią dzieje?- zapytał Draco , gdy Diana przestała się rzucać i zaczęła płytko oddychać.  –Ona…

-Żyje.- wyszeptała Astoria , dając zimny okład na Znak.- Najgorsze już za nią.

Wszyscy odetchnęli z ulgą.

-Będzie mogła iść w poniedziałek na lekcję?- zapytał Draco.

-Nie ma innego wyjścia.- wyszeptała Astoria- Nie pójdziemy do Skrzydła Szpitalnego , prawda?

 -No nie.- mruknął- Ale jak ty sobie ją wyobrażasz na lekcjach? Jak nagle zacznie się trząść ?

-Dam jej lekarstwo , będzie musiała dolewać sobie trochę tego.- podała Draconowi sporą fiolkę z bezbarwnym płynem- Co cztery godziny w dzień i nocy.

-Dobra. – powiedział , patrząc na budzącą się siostrę- Wyjdziecie? Chcę z nią…

-Tu jesteście.- nagle drzwi otworzył Blaise. Diana słysząc jego głos , otworzyła oczy ale d razu poczuła mdłości i z powrotem je zamknęła.  Bowiem za Zabinim stała ugięta w pół Tracey Davis , która cicho stękała- Astoria pomożesz jej?

-Nie skończyłam jeszcze z Dianą , - powiedziała prostując się- muszę zrobić jej jeszcze jeden okład i zawiązać bandaż.

-Siostra to zrobi , jesteś mi potrzebna.- warknął Blaise.

-Dianie jestem  potrzebna bardziej.- odparła- do ciebie przyjdę za pięć minut.

-Greengrass chodź a nie gadaj.- chwycił ją za ramię i wyciągnął z pomieszczenia.

-Ja cię nie poznaje Blaise.- powiedział Nott. Zabini spojrzał na niego.

-I kto to mówi…- wyszeptała Diana.

~*~

 Draco rozmawiał z siostrą , zakładając bandaż gdy rozległo się pukanie do drzwi.

-Otwarte.- powiedziała słabo Diana. Wszedł Lars.

-A ty tu czego szukasz , Halbe?- syknął chłopak

-Znam go.- wcięła się blondynka- Dzięki Draco , mógłbyś nas zostawić samych?

-Nie , nie mogę.- odparł ostro.

-Draco , nie zachowuj się jak ojciec.- poprosiła zmęczonym tonem.

Blondyn uniósł wysoko brwi.

-JA jestem jak ojciec?

-Tak.

Prychnął i wstał. Wyszedł zdenerwowany , ale Diana to zignorowała i uśmiechnęła się do Larsa. Wskazała na fotel obok łózka , gdzie zazwyczaj siedział Draco , albo Dafne. Chłopak odwzajemnił uśmiech i usiadł.

-Lepiej ci już?- zapytał , wskazując na rękę.

-Co? Ah… no tak , lepiej mi , dziękuję za troskę , doprawdy nie musiałeś przerywać zabawy...

Po tych słowach patrzył się na nią. Trochę  ze zdziwieniem. Arystokratka.

-Czemu tak mówisz?

-Jak?

-No… tak dziwnie.- wyraził się- Jesteś nastolatką a gadasz jak jakaś stara baba.

Zaśmiała się na te słowa. Rozśmieszył ją.

-No… tak mnie ojciec wychował. Źle.

-Jesteś córką Lucjusza Malfoya?- zapytał. Pokiwała głową.-Francuzka?

-No… nie.- uznała- Jak coś to zbyt dalekie pokolenie. Uważam się za Brytyjkę.

-No tak… jedyny kraj co się obronił.- powiedział a ona się domyśliła o co chodzi.

-Nie chodzi o to.-odparła- gdyby nie pomoc Czechosłowacji , Polski i Kanady to też byśmy byli krajem nazistów… ale o co ci chodzi?

Wzruszył ramionami.

-Wiesz co , Lars?- wyszeptała- Kompletnie cię nie kojarzę. Na pewno chodziłeś zawsze do Hogwartu?

-Nie.- powiedział- Wcześniej chodziłem do szkoły w Niemczech. Jestem Niemcem.

-Ojeju.- wymsknęło jej się , zanim się zorientowała że to niegrzeczne- Czemu się tu przeniosłeś?

Zastanowił się , patrząc na blond włosy dziewczyny.

-Jestem inny od reszty rodziny- zaczął-  Mam jeszcze dwie starsze siostry , jestem dziedzicem. Ale… moja rodzina marzyła o innym synu. Ja jestem chyba zbyt tolerancyjny dla innych statusów krwi. Ale ja jestem z tego zadowolony. Chcę się odciąć od reszty rodziny w miarę możliwości. Szczególnie od dziadków , nienawidzę ich. Są okrutni i źli. Zawsze byli a ja jestem inny. Dlatego wiem że inność jest dyskryminowana.

Słuchała go z zaciekawieniem. Strasznie go polubiła , był otwarty i nie gadał głupot w stylu ‘nie chcę o tym rozmawiać.’ Był po prostu fajny.

-Czemu tak mówisz o swoich dziadkach?- zapytała po chwili ciszy- Co oni ci zrobili?

-Mi? Nic.- zaśmiał się- Nie bez powodu wspomniałem o II wojnie światowej. Moi dziadkowie byli nazistami.- chwila ciszy , podczas której do Diany zaczęły dochodzić słowa chłopaka. Mówił o tym z obrzydzeniem , jakby się brzydził tymi ludźmi- i to nie zwykłymi ludźmi którzy się bali i dlatego przystąpili. Z własnej woli , rozumiesz to? Podobało im się zabijać żydów. Byli tyranami. Wychowali tak mojego ojca i chcieli mnie.

-Ale… -zaczęła- ja się interesuję historią i psychologią , między innymi wojną. Osobiście uważam że każdy człowiek ma w sobie dobro. Nawet tyrani. Człowiek pochodzi od Boga , nie może być przesiąknięty złem…

-Ty wiesz co się działo w Oświęcimiu?- zapytał- w Gettach?

-Tylko z książek.- szepnęła- ale mam swoje własne sentencje i nadal sądzę że nawet Fürer nie był do końca zły. Kochał Eve Braun. Nie ma człowieka do końca złego , twój dziadek też  ma w sobie pozytywne emocje.- zacisnęła palce na jego dłoni- daj mu drugą szanse.

-Ja nie chcę być nazistą.- powiedział-  Rozumiesz? Chcę by c dobrym człowiekiem. Ciesz się ze alianci wyzwolili Europę.

-Proszę?- zapytała tępo-  A co się działo na Syberii? W radzieckiej sferze?

-Uratowali Polskę i Europę.

-Nie.- zaprzeczyła- nikt nie uratował Polski. Ona przegrała tą wojnę , miała tylko pseudo wolność. Polska była tylko na mapie i w sercach Polaków. Ziemia radziecka. Władza radziecka. Tylko duma Polska. Jako Brytyjka jestem oburzona zachowaniem muglskiego rządu. Powinni im pomóc. A nie tchórzyć , bo to polscy piloci tak nam pomogli.*

Gdy skończyła , zaczerpnęła powietrza.

-Jesteś mądrzejsza niż myślisz.- wyszeptał Lars , po chwili.-Ile ty masz lat?

-Szesnaście.- wymamrotała.

-Jestem pod wrażeniem.- powiedział wstając- porozmawiamy jutro , coś myślę że twój brat za mną nie przepada.

Otwierając drzwi powiedział jeszcze jedno zdanie.

-O Voldemorcie też tak myślisz?

~*~

Parę dni później

-Ale on nie chcę z panem rozmawiać.- powiedziała idąc wraz z Snape’m korytarzem- Profesor powinien się cieszyć , że w ogóle  ja z panem rozmawiam. Draco mi nie pozwolił.

-Aha , więc rozmawiasz ze mną teraz , idąc korytarzem a nie w zaciszu mojego gabinetu?

-Draco ma szlaban.- mruknęła- jest pewny że się uczę na test z eliksirów.

-Eliksirów? To co robiłaś w dziale ksiąg zakazanych?

-To nie jest powód na danie mi szlabanu- zbulwersowała się.-I niech pan nie myśli że tym zwiększy pan sobie autorytet u Dracona- dodała zarozumiale.

-Masz szczęście że pan Halbe się za tobą wstawił przed bibliotekarką i nie zmieniaj toru rozmowy. Nie chcę porywać Draconowi sławy. Chcę mu pomóc.

-Ale on nie chcę…

-O , Sewerus!- Mcgonagall , zawołała go z sąsiedniego pomieszczenia. Diana chcąc skorzystać z okazji  , odwróciła się , jednak Snape chwycił ją za ramie i pociągnął do siebie.

-Nie tak szybko. Masz na mnie czekać.- pchnął ją do pomieszczenia , gdzie ponadto był Potter , Weasley i Granger. Jednak nie to było najgorsze. Tylko to co leżało na biurku Mcgonagall. Naszyjnik. Ten co Adara dała Draconowi. ‘O nie…’ pomyślała.

-O , Weasley kupił nową biżuterię dla swojej Lav-Lav! –zawołała cynicznie.

-Panno Malfoy.- zareagowała wicedyrektorka- Proszę się uspokoić!

-Coś się stało Minerwo?- zapytał Snape- Co to za…

-Nie wiedziałam że cię stać na coś takiego.- dogadała jeszcze- Zakurzone , stare ale i tak więcej warte od twojego domu…

-Zamknij się , blond zdziro.- zdenerwował się Ron .

-Na nic lepszego cię nie stać?- lała wodę. Tak dawno nie dokuczała mu…  a nienawidziła Weasley’ów , bardziej od szlam. Czemu? Taka Granger. Niczemu winna mugolaczka. Ale zdrajcy krwi , sami wybrali ten los i powinni się z tym pogodzić. No… jedynym odchyłem od normy był Fred i George.- To samo ‘przezwisko’ od sześciu lat. No ale nie daleko pada jabłko od jabłoni.

-STUL PYSK!- Twarz Weasley’a była tak samo czerwona co włosy , na co  dziewczyna zareagowała śmiechem.

-Proszę się uspokoić.- powiedziała Mcgonagall- Panie Weasley , panno Malfoy! Minus pięć punktów dla Slytherinu i Gryffindoru , mam nadzieję że się uspokoicie.

Następnie powróciła do objaśniania Snape’owi . Po pewnym czasie nietoperz uniósł naszyjnik różą do góry i się mu przyjrzał.

- Zdaje się że panna Bell … nie wie ile miała szczęścia.- powiedział. Diana wspięła się w środku. Omal sama nie dotknęła naszyjnika…

-Trafił ją urok , tak?- zapytał Potter. Dziewczyna spojrzała na niego , zmrużonymi oczyma.

-Tak , to był urok…- wyszeptała wicedyrektorka.

-To był Malfoy.

Diana szeroko otworzyła a wszyscy spojrzeli na niego.

-Nie przesadzasz?- syknęła- Coś nie tak , od razu na mojego brata zrzucasz?

-Jestem pewien że  to on!- zaprotestował Wybraniec , blondynka już miała zareagować pyskówką , jednak McGonagall była szybsza.

-Myślę że to bardzo poważne oskarżenie. – powiedziała.

-Dokładnie- potaknął Snape- Masz dowód?

-Ja to po prostu wiem.

-Ty to wiesz…- syknął Severus.

-Pan Malfoy miał dziś szlaban u mnie.- wcięła się McGonagall.

-Jak nie on , to ona.- Weasley wskazał na Dianę , która prychnęła z oburzeniem.

-Dość. – i wyszła.

~*~

-To był zły pomysł.- powiedziała , gdy byli w dormitorium brata.-Bardzo , bardzo zły pomysł.

-To nie ja.- odparł.

-A kto!?- zawołała- No? Powiedz , Draco , kto inny miał ten przeklęty naszyjnik?! Potem to ja się tłumaczyłam u wicedyrektorki , nie ty!

-To nie ja.

-Przecież wiem , że tylko ty miałeś ten naszyjnik.

-Diana!- zdenerwował się.

-No co? Ja nie mogę cię okłamywać a ty mnie tak?- zapytała sarkastycznie.

-Posłuchaj mnie młoda.- podszedł do dziewczyny i się nad nią pochylił- To nie ja. Rozumiesz?

-Ale…

-ROZUMIESZ?

Spojrzała mu w oczy. Zdenerwowała się , on też oboje krzyczeli.  Wiedziała że jeśli nie przestaną to obije będą tego długo żałować.

-Tak.- powiedziała w końcu.- Rozumiem.

-To dobrze.

Podszedł do barku i nalał sobie whisky. Diana wiedziała że brat jej nie da , więc nawet nie pytała. Tylko patrzyła się na niego.

-A jeśli- zaczęła- bym dotknęła tego naszyjnika , który dałeś mi przez przypadek… skończyłabym jak Bell?

Chłopak mocniej zacisnął szklankę . Pękła a napój się prysnął na ścianę. Stało się to tak nagle , żedziewczya odskoczyła w tył.

-Diana , idź spać.- powiedział- I zażyj leki.

~*~

 Siedziała na historii magii i robiła notatki. Koło niej siedział Blaise , jednak dziewczyna próbowała go ignorować.  Miała mu za złe , że tak ją potraktował. Ba… nawet nie przeprosił za to , nie wyjaśnił wszystkiego. Jakby nic się nie stało.

Co prawda Blaise miał mnóstwo dziewczyn , spał z niemal każdą jednak Dianie to nie przeszkadzało. Nie uważała tego za zdradę. Ale wyznawanie miłości… to był koszmar. Jej prywatny koszmar.

Robienie notatek było całkowicie bezsensowne. Wiedziała większość faktów , o których opowiadał duch więc pisała z głowy . na szczęście były momenty zainteresowania gdy dowiadywała się nowych rzeczy , które mogły być na testach.

W pewnej chwili na pergamin z notatkami , wleciał mały ptaszek z papieru. Wyglądał jak orgiami , jednak machał skrzydłami , gdy go chwyciła – znieruchomiał. Odwinęła papier i przeczytała kulfony Zabiniego.

Dianka

Przyjęcie będzie jutro , idziesz ze mną , prawda?

TAK/NIE

Patrzyła się tępo w kartkę. Była pewna że przyjęcie zostało anulowane w chwili gdy Zabini pocałował Tracey.

-No weź.- usłyszała jego głos ,koło siebie. Poczuła dreszcze , jednak wybawił ją dzwonek sygnalizujący koniec lekcji.  Ucieszyła się ponieważ , historia magii była pierwszą lekcją to nie było przerwy , więc musiała się spieszyć do wierzy zachodniej do klasy starożytnych runów.

Tak więc szybko , rzuciła wszystko co miała na ławce do torby i zwiała z klasy. Nie chciała rozmawiać z Blaisem dodatkowo myśl o szlabanie za spóźnienie nie było zbyt optymistyczne.

-Diana , czekaj.- nagle poczuła jak chłopak chwycił ją za dłoń i wciągnął w ciemny kąt. Korzystając z jej zaskoczenia , przygwoździł jej ręce do ściany i zbliżył swoją twarz do jej.

-To jak?- zapytał , pociągającym tonem-Idziemy?

Poczuła jak włosy jeżą jej się na karku.

-Tak.- wyszeptała. Chłopak się uśmiechnął , po czym odbił się od ściany i zniknął zza rogiem korytarzem.-Na Boga , ale jaka ja jestem łatwa i naiwna.

Usiadła na posadzce i zasłoniła twarz w dłoniach , zapominając o lekcji starożytnych runów.

~*~

-Ślicznie ci w różu.- powiedziała blondynka , patrząc jak jej przyjaciółka przegląda się w lustrze. Miała wyprostowane włosy i różową sukienkę z długimi rękawami i rozcięciem od łokcia poniżej. Przy nadgarstkach były guziki a na pasie pasek.

-Nie za skromnie?- zapytała Dafne marszcząc brwi-Trochę jak do kościoła albo na wigilię.

-E , głupoty gadasz.- zaprotestowała – Jest idealnie. Nie wyzywająco ani nic , przyjemna odmiana.

-Chyba żeby ubrać tą czarną…

-Nie!- zawołała Diana- Dafne , tobie ślicznie jest w takich rzeczach , od kiedy ubierasz się tak …

-Jak?

-Elegancko. Chłopaki inaczej na ciebie patrzą. Nie jak na dziewczynę na jedną noc tylko na stałą partnerkę. Wymaluj paznokcie na blady róż , lekki błyszczyk i tusz do rzęs. – Diana podeszła do przyjaciółki i ją przytuliła – jesteś piękna.

Dafne odwzajemniła uścisk.

-A ty w co się ubierasz?- zapytała.

Zaczekaj. Diana wzięła z łóżka ubrania i weszła do łazienki. Gdy wyszła miała na sobie jasno niebieską sukienkę , po kolana , lekko uniesioną. Miała tylko jedno ramię- lewe by zasłonić Mroczny Znak. Na stopy ubrała  biała koturny. Włosy odłożyła na bok i upięła delikatnie gumką z perłami. Wyszła i pokazała się przyjaciółce.

-Mi się wydaje że…- zaczęła Diana , ale Dafne jej przerwała

-Ładna!- zawołała.

-Myślisz?

-Jestem pewna. Zabiniemu opadnie szczęka jak cię zobaczy. Diana się uśmiechnęła.

~*~

Tańczyła z Blaisem wolnego, śmiejąc się. Byli jedyną parą która postanowiła zatańczyć do nudnej piosenki. Wcześniej towarzyszyli im Dafne z swoim partnerem , jednak znikli  w ciemnym kącie , liżąc się.

-Podoba się przyjęcie?- zapytał Blaise do ucha.

-Oczywiście. – odparła z uśmiechem , robiąc obród. W tedy zauważyła Hermionę Granger uciekającą przed jakimś mięśniakiem.  Biedna dziewczyna… ale dobrze że nie zaproponowała balu Draconowi. Ośmieszyłaby się. Mimo wszystko najzabawniejsza była para Potter- Lovegood.

Nagle do pomieszczenia wpadł Filch wraz z… Draconem.

Diana zatrzymała się i patrzyła na brata szerokimi oczyma. Wyrywał się charłakowi  , niestety nieudolnie.

-Zostaw mnie , wstrętny charłaku!- krzyczał Malfoy , po czym zauważył siostrę , objętą przez Zabiniego. Przez parę sekund patrzył się na nich ze zdziwieniem.  No tak… on nie wiedział że siostra wyszła.  Wyrwała się Zabiniemu i wyszła przed szereg. Wszystko działo się szybko.

-Zostaw mojego brata!- zawołała , od razu.

-Cicho siedź. – odpowiedział Draco , czepialskim tonem. Dziewczyna tak się zdziwiła , że nawet nie odpowiedziała.

-Panie profesorze.- powiedział Filch patrząc na Slughorna- Przyłapałem tego chłopca  jak plątał się po korytarzu. Twierdzi że był zaproszony.

-No już , już chciałem się wkręcić. Zadowolony?!- warknął Draco.

-Ja go stąd wyprowadzę.- zareagował od razu Snape.

Draco nareszcie się wyrwał woźnemu i spojrzał z odrazą na profesora.

-Tak jest…- powiedział- panie profesorze.

I wyszli. Diana patrzyła się na wszystko tępo. Jej brat. Ukochany brat. Kazał jej siedzieć cicho.  

-Diana… -zaczął Blaise , ale mimo to odepchnęła go i pobiegła za Snape’m i Draconem. Dogoniła ich tak szybko jak umiała , w czym niestety przeszkodziły jej wysokie koturny.

-… to ty?- usłyszała zimny głos nietoperza .

- Może rzuciłem urok na Katie Bell. Może nie. Nie twój interes!- zawołał zdenerwowany Draco. Po tych słowach , Snape przywarł go to ściany.-Diana , idź do siebie.

-Ale…

-Diana!

-Nie!- tupnęła nogą. Snape najwyraźniej ją zignorował bo zwrócił się do blondyna.

-Obiecałem cię chronić- wysyczał –Złożyłem wieczystą przysięgę.

-To będziesz musiał ją złamać. Nie potrzebuję ochrony. To ja wykonuje to zadanie.  On wybrał mnie- MNIE! Nie zawiodę go.

Podczas chwili ciszy , Diana spróbowała zabrać głos , jednak ponownie ja zignorowano.

-Ty się boisz z Draco- powiedział triumfalnie nietoperz.- Próbujesz to ukryć , lecz nieumiejętnie więc pozwól sobie pomóc!

-Nie! On wybrał MNIE! Nie odbierzesz mi sławy!

-Koniec.- powiedziała błagalnie ślizgonka- Proszę , was.

Snape zerknął na Dianę i się ironicznie uśmiechnął. Ona była taka głupia… niewinna. Była dzieckiem. Spojrzał na miejsce gdzie był bandaż po mrocznym znaku , co spowodowało jeszcze większość wściekłość młodego Malfoya.

-Wszystko mam pod kontrolą!- zawołał.- Ona jest bezpieczna.

-Ty tak sądzisz.- wysyczał profesor. Zarówno Dianę jak i Dracona przestraszyły te słowa , ale żadne z nich nie dało tego po sobie poznać. Co to miało znaczyć- Nie bądź dziecinny Draco. Rozumiem że schwytanie i uwięzienie twojego ojca , mogło wyprowadzić cię z równowagi , ale…

Nie dokończył bo chłopak , wyrwał mu się i chwycił siostrę za rękę i pociągnął w stronę pokoju wspólnego ślizgonów.

---------------

 *no cóż… nieco przesadziłam z tą rozmową  , ale jestem patriotką i słowami  Diany przelałam to co sądzę o tym okresie w naszej historii. Interesuje się historią i jakoś tak , poleciałam na całego ;D mam nadzieję ze nie macie mi tego za złe.

 Piszcie co myślicie o Dianie i innych bohaterach to dla mnie ważne.