Rozdział 8

   Drogi Draconie!

Cieszę się że , mi o wszystkim napisałeś – to oznacza że mi ufasz a komuś musisz. Twoja misja jest zbyt niebezpieczna być mógł działać sam.  Muszę Ci pomóc.

Dziś rano , przeszłam się do Borgina i kupiłam coś , co powinno Ci pomóc. Pamiętasz jak razem z Dianą , chyba cztery lata temu , opowiadaliście mi o tym naszyjniku na którym ciąży klątwa? Wasi rodzice byli w tedy , na przyjęciu u Knota.  Tak więc , postanowiłam kupić ten naszyjnik i Ci go wysłać. Mam nadzieję że jakoś Ci pomogłam , skoro są takie opóźnienia.  A teraz część druga – o wiele bardziej skomplikowana. Cały poranek myślałam o tym jak ci wysłać , naszyjnik aby Filch się nie zorientował. Jest głupi , ale kto z dzisiejszej młodzieży by chodził z taką biżuterią po szkole? Nikt. Chowaj naszyjnik , najlepiej jak tylko możesz , mogą o nim wiedzieć tylko najbardziej zaufane osoby. W Pokoju Życzeń , na pewno będzie kominek. O 12.00 musisz tam  być , przybędę do Ciebie siecią Fiuu.  Dam Ci naszyjnik. Bądź sam , bez Diany. Nie miałam czasu na obmyślenie planu , jak możesz go przekazać Dumbledore’a. Ale masz tylko jedną szansę. Jak się nie uda – będziesz musiał wymyśleć coś innego.  

I jeszcze jej bóle. Nie mam pojęcia co z tym. Opowiesz mi wszystko gdy się spotkamy.

Adara

12.00 pamiętaj.

Chłopak ściskał w dłoni list od ciotki Adary( ‘Ad’  lub ‘Dary;) , kuzynki ojca.  Siedział w Pokoju Życzeń , wiedział doskonale że nigdzie indziej nie mógł otworzyć koperty i miał racje. Nie wiedział dlaczego Ad nie chciała by Diana ją spotkała, ale w Pokoju był sam , więc nie musiał się martwić.  Spojrzał na swój zegarek.  Była dwunasta. Wstał i ruszył pod ścianę gdzie stał wielki kominek.  Nie do końca wiedział jak Ad mogła sformułować nazwę owego kominka , jednak znał jej inteligencje i spryt , na pewno dała sobie radę. I miał rację.

W kominku pojawił się zielony ogień , z którego wyszła Adara.

Była średniego wzrostu , trzydziestoparoletnią  kobietą o pięknych blond włosach , sięgających pasa. Miała mleczną cerę , jednak ciało , było niemal całkowicie zakryta przez czarną suknie  oraz rękawiczki.  Bóg nie poskąpił jej urody.

-Draco.- szepnęła , odkładając paczkę na pobliski stolik po czym przytuliła  chłopaka. Ten go odwzajemnił , czując jak ciotka , zaciska palce na jego plecach. Przez tyle lat , to ona zastępowała mu matkę. Za każdym razem gdy rodzice gdzieś wychodzili , to ona siedziała przy dzieciach , zajmując się nimi.  To ona nauczyła Diany grać na fortepianie a go na gitarze. Była najwspanialszą kobietą.  A najwspanialsi ludzie mają największego pecha. – Dziecko  ty moje… dlaczego wcześniej mi nie powiedziałeś?

-Nie było okazji.- mruknął chłopak.

-Draco.- powtórzyła , puszczając chłopca i patrząc na jego zmęczoną twarz- Wszystko będzie dobrze.

Pocałowała go w czoło.

~*~

Diana szukała brata po całym zamku. Nigdzie go nie było , dosłownie. Jakby rozpłynął się w powietrzu.  Była na tyle zdesperowana , że nawet weszła do szkolnej biblioteki. 

Gdy miała już wyjść z pomieszczenia ,  pewna że Dracona tam nie znajdzie lecz w owym momencie na jej twarz wręcz wleciała , wielka sowa z kopertą w dziobie. Zaskoczona dziewczyna , w pierwszym odruchu  odgoniła ptaka.

-Ty skończona idiotko.- syknęła do sowy- Leć do mojego dormitorium i tam zostaw list. Już!

Posłuchała jej i wyleciała z pomieszczenia.  Dziewczyna miała na sobie granatową  tunikę i  Diana pokręciła z niedowierzaniem głową , gdy przypomniała sobie o swoim eseju na historię magii (którą jednak kontynuowała wraz z Blaisem) i postanowiła szybko zabrać jakąś książkę.

Weszła w jeden z działów i zaczęła przeglądać tytuły książek.  Nuciła sobie pod nosem , piosenkę i szurała palcem po zakurzonych księgach.

-O , hej Diana!- usłyszała za sobą , radosny głosik. Niestety go poznała.  Wszelki optymizm , znikł z jej twarzy.

-Tracey.- powiedziała z udawaną radością Diana , odwracając się. - Jak tam?

Jakby ją to cokolwiek obchodziło…

-Lepiej być nie może.- zapewniła ją- Pokaże ci coś.

-Na pewno to będzie interesujące.- wymamrotała.

-No! Patrz.- pokazała jej jakąś starą zakurzoną książkę. A dokładnie tytuł brzmiał, ‘Historia Czystej Krwi’.

-Po co to czytasz?- zapytała.

-Stan mamy się pogorszył.- odpowiedziała- Więc Dumbledore pozwolił mi ją odwiedzić. A tam mama mi opowiedziała swoją historię.

-Interesujące.- nawet , już nie udawała zainteresowania , ale zapał Davis nie minął.

-No! Opowiedziała mi o tacie!

Diana zmarszczyła brwi.

-A co z nim?

-Przecież ja go nie znam.- (naprawdę? Pomyślała Diana.)- Odszedł od mamy , zanim się urodziłam. Mama opowiedziała że w moim wieku została zgwałcona i… a zresztą nie będę cię zanudza c!

-Nie , czekaj!- zawołała , chwytając ją za ramię. Ku swojemu zdziwieniu Diana poczuła zainteresowanie.- Usiądźmy , opowiesz mi?

-No , spoko.- kiwnęła głową. Usiadły przy oknie , a Tracey  kontynuowała opowieść- No , mama powiedziała że pochodziła z bogatego domu , arystokracji. Zgwałcił ją , mój ojciec a ona opowiedziała o tym swojej mamie. Ta od razu poleciała do mojego dziadka a on wydziedziczył ją.

-Twoją matkę?

Tracey kiwnęła głową.

-Wyrzucili ją z domu ,  wydziedziczyli , skazali na życie w nędzy…- w jej głosie był żal.- mój wujek niby nam pomaga , ale  pieniądze idą na mamę , a ty sama wiesz co robię , żeby starczyło na moje potrzeby.

-Wiem.- ucięła- A ty teraz szukasz ojca ,  tej księdze?

-No tak. Mam nadzieję że znajdę. Strasznie chcę go poznać.

Diana się uśmiechnęła. 

-Powodzenia.- szepnęła , następnie wstała i chciała iść , ale ta jeszcze coś dodała- już ci lepiej w rękę?

-Co?- syknęła , odwracając się.- Co ty , gadasz Davis?

-No , nie pamiętasz jak się darłaś? Astoria  Greengrass powiedziała coś o ręce i…

-Posłuchaj mnie , bo nie będę powtarzać. – nachyliła się nad dziewczyną a w jej głosie pojawił się jad- Nie interesuj się moim prywatnym życiem ,  tylko swoim.

-Ale…

-Moje życie- szeptała- moja sprawa. A szczególnie to seksualne.

Wiedziała że tymi słowami zagnie Tracey i miała rację.  Korzystając z sytuacji , szybko wybiegła z biblioteki.

~*~

-Ja się o nią , tak bardzo boję.- wyszeptał Draco. Nadal siedział  z ciotką Darą w Pokoju Życzeń i opowiadał jej o wszystkich zajściach- Jakbyś ją w tedy widziała…  to był jakiś koszmar.

Dara , objęła chłopaka ramieniem.

-Musisz się nią opiekować.-  wyszeptała- Masz rację , Diana jest wrażliwa , a w tej sytuacji jest to wada. I zbyt naiwna , ktoś zawsze musi jej pomagać. Ona zawsze cię potrzebowała , a teraz to już w szczególności.

-Co masz na myśli?- zapytał- Jak to zawsze mnie potrzebowała? Przecież Diana się zmieniła , dawniej ciągle się śmiała , miała te fazy z Daphne i w ogóle…

-Draco…- przerwała mu ciotka- powiem ci to tak ; nie zawsze smutek poznasz po twarzy albo zachowaniu.  Często jest tak , że gdy usta się śmieją i gadają te wszystkie głupotki w stylu Daphne i Diany , serce rozdziela ból. Oczy powstrzymują  łzy. A to wszystko dla kamuflażu.

Blondyn patrzył z zainteresowaniem na ciotkę.

-Skąd ty to wiesz?

-Bo sama miałam ciężkie dzieciństwo i sam dobrze o tym wiesz. – odparła-a z resztą… ty reagowałeś na ból inaczej ,  prawda?  Ty byłeś wówczas po prostu wredny. A Diana miała te swoje głupawki , więc pomyśl ile razy cierpiała , skoro za każdym razem się śmiała.

-Zasłużyła na lepszego brata.

-Przestań!- zawołała- Jesteś świetny , Draco ale nie zamartwiaj się Dianą.

-Nic nie wiem o życiu.

-Ból jest okropny ale uczy.

-Skoro mam ją ignorować to po co mi ją tu cytujesz?

-Nie przekręcaj.- poprosiła go ostrzegawczo- Ona jest bardzo mądra i chcę ci pomóc. Doceń ją , jest naprawdę mądra , stwarza piękne sentencje życiowe a co ważniejsze ;  umie się do nich dostosowywać. Jednak… miej lekki dystans. Masz bardzo poważną misję. Pamiętaj o tym , bo twoje niepowodzenie będzie miało fatalne skutki.

-Wszyscy myślą że cenę będzie Diana!- zawołał. Nie umiał przestać o niej myśleć-  Ona nie może umrzeć , ja nie umiem bez niej żyć.

-Skąd pomysł że umrze?

-Albo to , albo tortury. – mruknął- A to ja będę jej katem.

-Dasz radę.- wyszeptała Dara , mocniej obejmując chłopaka- Ona da rade. Tylko się trzymajcie razem.

-Będziemy , dziękuje ciociu.- postanowił zmienić tor rozmowy-  To jest ten naszyjnik?

-Tak. Masz jakiś pomysł?

-Dam komuś by mu przekazał.

-W następny weekend macie wizytę w Hogsmeade . Wykorzystaj to. Muszę iść.

Ucałowała go w czoło , następnie wstała i podeszła do kominka.

-Do widzenia.- pożegnał się , biorąc do ręki paczkę.

-Zaczekaj , zapomniałabym !- zawołała za nim Ad. Wyciągnęła zza pazuchy  jeszcze jedną paczkę i mu podała- To dla Diany , nie otwieraj dobrze? To są… żeńskie sprawy.

-Rozumiem.- skłamał. Nigdy nie rozumiał co to są ‘żeńskie sprawy’. Oczywiście , Diana co miesiąc przez trzy , czasem cztery dni dziewczyna codziennie prosiła brata o to by , poszedł do szpitala po tabletkę na ból brzucha. Ale zawsze gdy , wieczorami jego siostra i Daphne zamykały się w pokoju jednej z nich i piszczały co chwila ze śmiechu , był zdziwiony.

~*~

-To od Dary.- powiedział Draco w pokoju wspólnym , rzucając siostrze odpowiednią paczkę.

-Ale…- zaczęła zdziwiona , jednak brat był już na schodach , do jego prywatnego dormitorium.  Następnie spojrzała na paczkę i ją otworzyła. Zobaczyła niebieski naszyjnik , który skądś pamiętała. Tylko skąd? Chciała go dotknąć , by się lepiej przyjrzeć , ale w tym samym momencie pojawiła się Daphne , bijąc przyjaciółkę w rękę.

-Zwariowałaś?!- zapytała ze strachem w głosie Greengrass - Ty wiesz co to jest?

-Naszyjnik?- odpowiedziała sarkastycznie , masując sobie dłoń.

-Diana.- Daphne usiadła koło przyjaciółki z poważnym wyrazem twarzy- Dotknij go opuszkiem palców , a nie będę miała czego zbierać.

-Co masz na myśli?

-DIANA!- do Pokoju Wspólnego wpadł Draco , i od razu biegł w stronę siostry. Wszystkie twarze zwróciły się w jego stronę , lecz chłopak ich zignorował.  – Nic ci nie jest.

Chwycił ją za głowę i przytulił mocno do piersi.  Dopiero gdy zaczęła się dusić , brat ją puścił.

-Jesteś pewny że Dara mi dała ten naszyjnik?- zapytała gdy złapała oddech.

-Zwariowałaś? To do misji. A wy co się patrzycie ?- warknął na dzieciaków , które nadal patrzyły się na niego. Jednak słysząc nieprzyjemny ton , opuściły głowę i powróciły do wykonywania eseju z zaklęć. W tedy Draco ostrożnie zawinął naszyjnik i wziął do ręki paczkę- Chodź , musimy porozmawiać.

Draco chwycił ją za dłoń i pociągnął aż do swojej sypialni. Tam zamknął drzwi na klucz i kazał Dianie usiąść na łóżku. Odłożył naszyjnik na stolik i usiadł na fotelu , a dłonie założył na jeżyka. Diana zmarszczyła brwi , czując że kroi się coś nie dobrego. Tylko co?

-Spotkałem się z ciotką Adarą.- zaczął – Dała mi ten naszyjnik do misji , a ty nie możesz go dotykać , rozumiesz?

-Dobrze…

-Świetnie. Pomyliłem się bo , Dara dała mi dwie identyczne paczki. A jedna miała być dla ciebie , ja ją niechcący wziąłem. Proszę.- rzucił jej na kolana książkę , wokół której był otwarty brązowy papier . Gdy tylko przeczytała tytuł , poczuła mdłości ‘Kobieta w świecie arystokracji’.- Co o tym powiesz?

-Że ciocia nie trafiła w mój gust.- odparła. Musiała się wymigać.

-Diana.- warknął , podchodząc do niej i patrząc z góry- Słuchaj , ja cię nie wydam . Ale za niedługo siedemnaste urodziny a ojciec wychodzi z Azkabanu tuż po sylwestrze a sama zauważyłaś że on bardzo chcę cię jak najszybciej wydać za mąż. Jak twój narzeczony zobaczy że czytasz tą książkę, będziesz miała kłopoty.

-No ale skoro…

-Diana!- zawołał zirytowany , nachylając się- wyrzuć tą książkę. Rozumiesz?

-Jak najbardziej.- wyszeptała.- Mogę iść.

Kiwnął głowę , a w tedy  Diana wzięła do rąk książkę i wyszła jak najszybciej.

Do końca nie była pewna o tą wielką awanturę wokół tej książki. Doskonale zdawała sobie sprawę z tego że ‘Kobieta w …’ była znienawidzoną książkom arystokratycznych mężczyzn. Autorka jest podobno zbyt szczera , jak na swoje pochodzenie. Nie czytała nigdy tej książki , ale i tak nie była idealnym obiektem na żonę. Tradycja nakazywała , by do dnia ślubu przyszła żona była dziewicą. Jedynie Daphne i Blaise zdawali sobie sprawę z tego że Diana nie trzymała się tradycji. Malfoy ‘ówna miała nadzieję że Tracey Davis nie brała na poważnie jej słów w bibliotece.

Otworzyła drzwi swojej sypialni , marząc o kąpieli oraz ciepłym łóżku.  Jednak tam czekała na nią niemiła niespodzianka.

-Co… co ty robisz?- zapytała , widząc jak Richard rozłożył się na jej łóżku.

-Czekam na ciebie.- odpowiedział kpiąco.

-Wyjdź.- odsunęła się na bok  , pokazując drzwi- Proszę , wyjdź.

Prośba nie wyniosła oczekiwanych skutków. Richard się zaśmiał.

-No  , moja śliczna Diana nic się nie zmieniła…- jego ton się  nie zmienił. –Nie mam zamiaru wychodzić.

-Richard , naprawdę proszę abyś wyszedł.- powtórzyła stanowczo. Nie życzyła sobie jego obecności w swojej sypialni.

-Powiedziałem że nie , słuchasz mnie?- wstał z łóżka , a w tedy Diana się lekko cofnęła. Odłożyła książkę i prosiła w myślach Boga , by Rich nie zwrócił na to uwagi. Bóg wysłuchał prośby , ale od razu miała kolejną. Richard chwycił ją za nadgarstek i wciągnął do środka , zamykając drzwi. Spojrzał na nią jak pół roku temu , gdy Diana nie wiedziała co się ma zaraz stać.  Ona sama nie miała pojęcia jak się zachować. Chciała by Richard wyszedł i już nigdy nie pokazał jej się na oczy. Ale była od niego niższa , drobniejsza i słabsza. On był wysokim , muskularnym pałkarzem drużyny Slytherinu , zastąpił jednego z osiłków Dracona. Nie miała z nim najmniejszych szans, tym bardziej że przewagę Richa powiększał fakt , strachu Diany wobec starszego o rok ślizgona.

-Rich , proszę cię..

-Cicho bądź.- warknął , następnie pchnął dziewczynę na łóżko. Ta upadła i zaczęła krzyczeć. Nie mogła pozwolić na kolejne siniaki. –Zamknij pysk , suko!

Nachylił się nad krzyczącą Dianą i zatkał jej usta. Ta nie dała za wygraną i zaczęła go gryźć , nadal wydobywając z ust dźwięki.

Nagle poczuła jak pieść chłopaka , ląduje na jej prawe oko. Poczuła ból i momentalnie powróciły wspomnienia. Bała się.

-Nie umiesz , zamknąć mordy na chwilę , nic ci nie robię idiotko!- zdjął dłoń z jej ust i zacisnął palce na jej policzkach , sprawiając że krzyk przeobraził się na warkot.  –Słyszysz? Zamknij się!

Nagle zmieniła strategie. Przestała krzyczeć. Co z tego że nie grzeszyła siłą fizyczną , skoro była czarownicą czystej krwi?

-No proszę , jaka grzeczna blondyneczka- zakpił Rich , patrząc z pożądaniem na ciało dziewczyny- Będziesz moja , rozumiesz? Przysięgam ci , że to ze mną stracisz dziewictwo w noc poślubną… będziesz tylko moja.- miał obleśny ton , a jego druga ręka wędrowała po ciele dziewczyny , w końcu zacisnęła się na plecach , a Diana została lekko uniesiona. Wiedziała co musi robić. Różdżkę miała schowaną w podkolanówce.

Rich kontynuował monolog , w czasie gdy Diana powoli wzięła różdżkę , myśląc o zaklęciu jakie mogłaby użyć.

-I co?- zapytał- Podobają ci się moje plany?

Ona wiedziała co ma robić. To samo co pół roku wcześniej. Postarała się  by błysk w jej oku , był piękniejszy niż na co dzień a gdy Richard , kupił jej przynętę i puścił jej twarz. Ta udała że chcę go pocałować. W chwili gdy ich usta miały się zetknąć , rzuciła zaklęcie.

 Wycelowała  w niego różdżką. Chłopaka odrzuciło i wypadł na korytarz. Gdy już wyglądał , jakby mógł wstać Diana , wystraszyła się i chciała temu zapobiec. Przy następnym zaklęciu już wypowiedziała formułkę –Tarantallegra!

Gdy upewniła się , że ruchy nóg Richarda wyglądały jak tańczenie kankana z połamanymi nogami , szybko zamknęła drzwi na klucz.

-O Boże … yyy...- chwyciła się za głowę marszcząc brwi- jak to brzmiało…- spojrzała na sufit- Kurde no…

Jak brzmiała formuła zaklęcia anty Alochomory?  Nie  umiała sobie przypomnieć więc postanowiła jeszcze raz upewnić się że zamki są zamknięte. 

Rzuciła się na łóżko i poczuła jak łzy spływają po jej policzkach. Cierpiała przez niego zdecydowanie za wiele razy.

-Rich , ja tam nie chcę iść.- wyszeptała gdy ten ciągnął swoją dziewczynę do jednego z lochów. -Proszę cię , zostańmy w Pokoju Wspólnym…

-Oj , Dianuś.- zaśmiał się chłopak i spojrzał na nią czule. Miał kasztanowe włosy i ciemno zielone ocz , którym Diana potrafiła wybaczyć absolutnie wszystko.. Był wyższy od dziewczyny od głowę , być może dlatego tyle osób uznało ich za ‘słitaśną parę’.- Spokojnie , moi koledzy chcą cię poznać.

-Ale ja nie chcę..

-Tylko ci się tak wydaje , słonko.- ucałował ja w czoło- Chodź , kochanie.

Weszli do lochu. Widać było ze gospodarz przyjęcia był zamożny.

W środku siedziało około pięciu szesnastolatków z kieliszkami.

-I jest Richard!- zawołał jeden. Miał ciemne włosy i był bardzo chudy.- Z Dianą!

-Siema.-Rich przybił piątkę z kolegom.

-Dobry wieczór.-przywitała się kulturalnie dziewczyna , co wywołało śmiech.

-Jaka kulturalna!

-W końcu jest moja! No , Diana przywitaj się z moimi znajomymi- i pchnął dziewczynę w ich kierunku. Ta wzięła oddech i wysiliła się na uśmiech.

-A w łóżku jest dobra?- zapytał , niejaki Riley . Diana spojrzała na niego z oburzeniem. Za kogo on ją miał? Za dziwkę? Miała dopiero piętnaście lat , nie czuła się gotowa na współżycie.

-No a jak myślisz , dlaczego z nią chodzę?- zaśmiał się Rich. Dziewczyna spojrzała na niego z wyrzutem i zaskoczeniem , jednak się nie odezwała. Utkwiła wzrok w podłodze i słuchała kłamstw Richarda , z każdą sekundą bardziej zadziwiona jego zdolnościami manipulanckimi. Nigdy z nim nie spała , jak on w ogóle miał umienie tak kłamać?! Jednak milczała. Połowy słów użytych przez Richarda nawet nie znała.

-Ej , to może teraz pokażesz , co nie co?- zaśmiał się , o ile dobrze pamiętała Lukas.

Spojrzała na niego , wielkimi oczyma. Co chłopak miał na myśli mówiąc ‘co nie co’?

-Hehe- zaśmiał się niczym żaba , Rich i pochylił nad twarzą Diany. Ta jednak od razu się odsunęła. Nie miała zamiaru się całować przed towarzystwem Richarda , nie myśląc się już nawet o striptizie. –Co ty robisz?

-Nie...- kręciła głową- Nie.

-Co ‘nie’?- warknął wstając.- Co ‘NIE’?!

Już wiedziała , co się zaraz zacznie. Ale nie mogła ulec. Była czystej krwi potomkinią Blacków i Malfoyów , a to czego wymagał od niej chłopak , była hańbiące. Nikt nie miał pojęcia o jej wyskoku z Blaisem i wolała by tak zostało.

-Nie.- powtórzyła.

-Ty suko.- podbił jej oko. Nikt się nie odezwał , a dziewczyna schowała twarz w dłoniach. Zachowała się nieumyślnie , chłopak wziął jakąś pałkę i zaczął ją okładać po palcach. Łzy pociekły po jej policzkach. Nie umiała się obronić. Leżała w kłębku , bita a koledzy Richarda śmiali jej się w twarz.  Jak mogli? Powinni ją obronić , mówić coś. Nie pozwolić cierpieć.

Nie. To musiał być koniec.

To nie był pierwszy raz gdy podniósł na nią rękę. To się musiało skończyć.

Wyciągnęła różdżkę i wypowiedziała formułę zaklęcia oszałamiającego. Po chwili Richard leżał , powalony zaklęciem a wszyscy jego znajomi , nie mogli otrząsnąć się z szoku. Ta dobra blondynka , powaliła Richarda i od razu uciekła z pomieszczenia.

Biegła. Najszybciej jak tylko mogła , musiała uciec. Już nigdy z nim nie będzie. Nigdy.

Po jej policzkach płynęły łzy , poczuła katar w nosie. Była roztrzęsiona , potknęła się na zakręcie jednak , wstała i biegła dalej. Do Pokoju Wspólnego.

-MALFOY!- usłyszała swoje nazwisko , za sobą. Z dala , jednak echo które rozniosło się po całym korytarzu napełniło jej serce lękiem. Bała się. Doskonale wiedziała , że gdy chłopak ją dorwie… wolała nie myśleć o tym.

-Ej , Malfoy!- gdy po raz drugi , je usłyszała , przeraziła się nie na żarty i spojrzała w kierunku , głosu. W korytarzu , który nachodził na jej drogę stał Harry Potter. Patrzył się z przerażeniem na siostrę swojego szkolnego wroga-Co ci się stało?

Oddychała szybko i nieregularnie. To był Potter , nie Richard. Potter.

-Co cię to obchodzi?- zapytała , dysząc ciężko. –Co? Idź. Pośmiej się ze mnie z tym rudzielcem…

-Malfoy…-Harry  podszedł do dziewczyny , a ta się cofnęła.- Chcę ci pomóc.

-Odczep się.- poinformowała go. Kroki Richarda i jego obelgi było słychać co raz lepiej. Był coraz bliżej.- Sama dam sobie radę…

-TY SUKO!- Richard stał jakieś siedem metrów dalej . W ręku miał różdżkę , co już nie zapowiadało się najlepiej. Diana spojrzała ze strachem na dzicz w jego oczach.

-Czego od niej chcesz?- warknął Harry.

-Co , już sobie znalazłaś pocieszyciela , nieudacznico?- warknął. Po chwili zaczął się śmiać jak człowiek psychicznie chory- Już ja cię dopadnę…

Wyszła z wspomnienia. Nie widziała potrzeby do dalszego oglądania tego koszmaru. Otworzyła szafkę z flakonikami. Zgarnęła jeden i wlała. Bez większego namysłu weszła w nie.  Kolejne negatywne wspomnienie.

Mieli dwanaście lat. Nokturn.

-To jest ten sławny sklep?- spytała z obrzydzeniem. Stała wraz z bratem patrząc na obskurny sklep na Nokturnie   - Rzeczywiście miałeś mi o czym gadać . przez ten rok.

-Zaczekaj- powiedział podniecony  i wciągnął  siostrę do tej brudnej klatki , gdzie od razu chwycił jakąś wielką , złotą  figurę.  Siostra spojrzała , na coś co wyglądało  jak podkurczony skrzat - Patrz , Dian...

Nie dane mu było dokończyć bo do sklepu wszedł ojciec i omal nie uderzył  brata swoją długą różdżką w dłoń. Draco jakimś cudem zdążył zabrać stamtąd dłoń , ale odskoczył , podobnie jak Diana.

 -Nie dotykajcie tu niczego.- syknął zimno ojciec. Diana przymknęła na sekundę oczy.

-Tak ojcze-  odpowiedział Draco.

-Tak jest- wymamrotała  cicho Diana . Gdy Lucjusz odwrócił wzrok , Diana szybko podeszła do brata i chwyciła jego ręke.

Tata przeszedł się po sklepie od niechcenia i pojawił się sprzedawca.  Oj fu...  Te dwa słowa świetnie opisują tą... istotę.

 Zaczęła z bratem rozglądać się po sklepie. Rzeczywiście , towar był imponujący... ręka Glorii , klejnot odstraszania... no ... dobre miejsce na kupno prezentu Bożonarodzeniowego  dla brata.

-Draco , Diana!- po około dwóch minutach zawołał ich  ojciec , a ci  wówczas podali mu jego rzeczy , które nam wcześniej dał.  Draco trzymał skrzynkę  a ona jakiś papier.  Rodzeństwo nie interesowało się tematem rozmowy, a czemu? Oboje byli pewni iż ojciec sprzedawał swoją ‘ciemną przeszłość’.

 -E , siostra , patrz- powiedział Draco i pociągnął ją  do jakiejś starej szafy. Draco dotknął ją , a wówczas Diana syknęła

 -Draco , ojciec nie pozwolił - ale on jej  nie słuchał. Dotknął tą szafę i  niemal ją otworzył , lecz wówczas ojciec uderzył różdżką między ich głowami , prosto na szafę.

 -CO ja mówiłem!?- zagrzmiał , a  oni się odwrócili , oboje ze strachem. Diana się lekko cofnęła , widząc srogi wyraz twarzy Lucjusza.

 -Niczego nie ruszać- wyszeptał wystraszony Draco  , lewą ręką nadal zaciskając na dłoni siostry.

-No właśnie.

-Nie gniewaj się- poprosiła dziewczyna.  Spojrzał na nich  bykiem , ale opuścił różdżkę i powiedział :

-Niech będzie. Idziemy.

Wspomnienie się skończyło. Wyszła z niego , ponownie czując ulgę.  Nienawidziła takich akcji. A było ich o wiele więcej.

Wzięła niewielki flakonik i uśmiechnęła się w myślach. Wiedziała jakie wspomnienie się w nim znajduje.  Lato , dwa lata wcześniej. Jak wszyscy razem wyjechali na jeziora. Ich dwudniowy biwak był jednym z najmilszych wspomnień. Uśmiechnęła się. Coś takiego się już nie powtórzy , nigdy więcej. Nastały ciemne czasy , a gdy się skończą Diana już będzie miała męża. Koniec z młodością i szaleństwem.

Westchnęła i rzuciła się na łóżko. Zasnęła od razu.