Rozdział 3

Postanowiła się przebrać. Nie wiedziała nawet czemu.  Może chciała jakoś odreagować?  Ciekawy sposób…

Swoje blond włosy odłożyła na jedno ramię  i spróbowała zamknąć zamek na plecach. Zawsze ktoś jej pomagał , ale wówczas nie miała ochoty nikogo wołać.  Usiadła na łóżku , tyłem do lustra. Całe ramię już ją bolało a plecy nadal były odsłonięte.

-Pomóc ci?- usłyszała głos za sobą. Poznała swojego brata. Nie odpowiedziała , a ten podszedł i bez problemu zamknął zamek.- Musimy porozmawiać.

Usłyszała jak ten podchodzi do fotelu i na nim siada. Westchnęła , odwróciła się , po czym spojrzała mu w oczy. –Tak?

-Chodzi o moją misję.-powiedział z dumą.- Będziesz mi pomagać?

Cofnęła się lekko zdziwiona.

-Oczywiście.- odparła- Jak mogłeś myśleć że nie będę?

Uniósł lekko kąciki ust.

-Chciałem się upewnić. – nalał sobie picia do szklanki- co to?

-Słabe wino.- odparła. Wyglądał na zdziwionego- myślisz że pozwolą mi pić coś mocniejszego?

Wzruszył ramionami i wypił.

-Blaise i Daphne będą wiedzieć?- spytała , myśląc o przyjaciółce.

-Blaise na pewno.- kiwnął głową- Daphne raczej też. Ale zapewne wieść szybko się rozejdzie na naszym roczniku.

Yhm.- zacisnęła usta . –Powiedziałeś że musimy iść do Borgina. Po co?

-Wiesz…- odłożył kieliszek- pamiętam , że jest tam takie ustrojstwo. Szafka Zniknięć.

-No i?- pociągnęła go za język. Nie miała pojęcia o co może mu chodzić.

-Dawniej śmierciożercy wchodzili do jednej i mogli pojawić się w drugiej- tłumaczył jej.

-Okej , rozumiem- powiedziała- Tylko... po co ty mi o tym mówisz?

Uśmiechnął się i wychylił do przodu.

-Bo w Hogwarcie jest druga.

Odwzajemniła uśmiech. Zrozumiała natychmiast i przypomniała sobie incydent z poprzedniego roku.

-Acha. – podeszła i nalała sobie trunku. Następnie ponownie usiadła na łóżku- Mam rozumieć że potrzebna ci pomoc osób trzecich?

Zmarszczył brwi.

-Diana , o co ci chodzi?- zapytał- ja zabiję Dumbledora a śmierciozercy zdobędą szkołę. Dwa w jednym , gdzie problem?

-Nigdzie.- mruknęła- świetny plan. Pochwal się Czarnemu Panu.- doradziła lekceważąco.

-Nie ja. Ty.- uśmiechnął się- ja zabłysnę zabiciem Dumbledora. Ty za to wymyślisz świetny plan.  Oboje będziemy KIMŚ.

Dziewczyna odłożyła kieliszek na komódkę tak gwałtownie, że trunek się rozlał.

-Nie potrzebuję twoich genialnych planów Draco!- zawołała- Jestem sprytna i inteligenta. Sama dam sobie radę! Nie myśl że zniknę w twoim cieniu bo zabiłeś jakiegoś starego brodacza!

-Diana…

-Wyjdź.- warknęła , wstając- Już!

-Uspokój się.- podszedł do siostry.

-Powiedziałam żebyś wyszedł , tak?!

-Cicho bądź!- powiedział , spokojnym tonem , którego zazwyczaj używała Diana- Nie chciałem cię urazić.

-Ale to zrobiłeś.- syknęła.-Już! Idź stąd!

-Ej , spokojnie młoda.- powiedział

-Nie jestem ‘młoda!’

- Przepraszam .

Usiadł na łóżku i chwycił ją za dłoń. Chciał jeszcze bardziej zdenerwować siostrę? Jednak dotyk był delikatny. Spojrzała na niego i w myślach od razu przyjęła przeprosiny. Dlaczego się tak uniosła?

-Ja zabije McGonagall.- powiedziała nagle , siadając na łóżku koło brata.

On cofnął głowę ze zdziwieniem.

-Co zrobisz?

-Zabije wicedyrektorkę.- powtórzyła , ze stoickim spokojem. Złość odleciała. W głowie Diany był zarysowany już nowy plan. Może to nie to samo co zabicie Dumbledore’a , ale i tym będzie się mogła wybić.

-Nie… Diana to nie jest dobry pomysł.- wyszeptał.

-Bo?

-Bo ty nie jesteś mordercą.- odparł-Proszę cię… nie chcę żebyś zabijała. 

-Ale…

-Diana.-przerwał jej stanowczo- To naprawdę jest zły pomysł. Pójdź i przypis sobie mój pomysł , dobrze? Tylko proszę. Nie zabijaj póki nie musisz. Mi powiedział że zapłacę najwyższą  cenę jak tego nie zrobię.

-Ale ty chcesz.

-Tak. Ojciec był śmierciożercą , dziadek był… wszyscy. Ja teraz jestem i ty. Ale bądźmy szczerzy: nie wyobrażam sobie , ciebie jako wariatki jak Bella.

Zaczerpnęła gwałtownie powietrza. Ona chciała zabić McGonagall. I to było najgorsze. Jednak Draco miał rację.

Uśmiechnęła się lekko i kiwnęła głową. Nie mogą się teraz kłócić. Kiedy są sobie tak potrzebni. Draco wstał , najwyraźniej chcąc wyjść z sypialni siostry. Jednak w drzwiach powiedział jeszcze jedno zdanie

-A w dodatku… co by powiedział Blaise jakby zobaczył że zabijasz?

~*~

-Jeśli zastanawiasz się co tak śmierdzi mamo , to ci wyjaśnię że właśnie weszła szlama. –powiedział nagle Diana patrząc z zawiścią na  Złotą Trójcę w odbiciu lustrzanym. Draco się odwrócił i utkwił wzrok w Hermionie. Diana widząc to prychnęła pod nosem i się odwróciła.

-Nie uważam że trzeba było używać takiego języka u mnie w sklepie! I schowajcie różdżki!- zaskrzeczała Malkin gdy Potter i Weasley już je kierowali na mnie.

-I tak nie ośmielicie się używać magii po za szkołą- odparł luźno brat , odrywając wzrok od Granger i obejmując siostrę ramieniem -Kto ci podbił oko Granger?- zapytał cynicznie . Jednak blondynka i tak wyczuła w jego głosie nutkę troski.

- Chcemy mu wysłać kwiaty- wyjaśniła Diana , z sarkazmem.

-Dość tego!- zawołała madame Malkin- Proszę pani…

-Odłóżcie to.- wycedziła Narcyza patrząc na różdżki Rona i Harry’ego – Jeżeli zaatakujecie moje dzieci , to możecie być pewni że to ostatnia rzecz jaką zrobicie w życiu.

-Naprawdę?- zapytał Wybraniec, z Bożej łaski - Zamierza pani, wezwać kilku zaprzyjaźnionych śmierciożerców, żeby wykończyć?

 -Przeginasz, Potter- syknęła Diana idąc w jego kierunku i wyciągając różdżkę. Przesadzał. Bezczelność to mało powiedziane.

-Spokojnie Diano- odpowiedziała Narcyza ze stoickim spokojem Jako pupilek Dumbledora masz fałszywe świadectwo o sobie. A co zrobisz jak go zabraknie? Kto cię wówczas ochroni?

 Potter rozejrzał się kpiąco po sklepie i oznajmił zarozumiałym tonem.

 -Popatrzmy... nie ma go tu! Czemu więc nie spróbować?  Może w Azkabanie znajdą cele dla pani i pani przegranego męża?

 -Nie mów tak do mojej matki Potter!- warknął Draco  , niestety potknął się przy zmierzaniu w kierunku tego zarozumialca, co wywołało śmiech u Weasleya.

Następnie pani Malfoy uznała że pora robić zakupy gdzie indziej.

~*~

Draco i Diana , mieli  już po dwa komplety szat szkolnych. Jednak nowy sklep z ubraniami był najwyraźniej rajem dla Narcyzy. Przebierała wśród miliona szat , zauroczona niemal każdą. Bliźnięta miały już tego dość. –----Trzeba iść do Borgina.- powiedział nagle Draco. Diana spojrzała na niego i kiwnęła głową. To był najlepszy moment bo Narcyza  ciągle znikała za kolejnym regałem. – Idź powiedz że chcesz iść do łazienki , ale nie wiesz gdzie jest i ja mam cię zaprowadzić…

-Co?- spytała tępo Diana. Nie zrozumiała sensu tego zdania.

-O Boże.- westchnął , po czym zwrócił się do siostry- Idź do matki i powiedz że musisz do łazienki. Ona ci zacznie gadać że przecież nie znasz okolicy.

-Ta wcale…- zironizowała , ale Draco puścił tą uwagę mimo uszu.

-W tedy masz powiedzieć  że ja cię zaprowadzę.

Przez chwile nie odpowiadała.

-Ale kręcisz.- uznała , patrząc na brata. Ten wzruszył ramionami.- Pff… idę.

 Wstała i podeszła do matki , która właśnie marszczyła brwi przyglądając się dwóm sukniom. Diana nie wiedziała gdzie Narcyza miała problem. Nie było lepiej kupić obie sukienki?

-Mamo , ja idę do łazienki.- powiedziała . Miała nadzieję że obejdzie się bez zbytnich wyjaśnień , jednak musiała się wytłumaczyć. Powiedziała dokładnie to , co jej polecił brat. Następnie razem wyszli.

-Nareszcie.- powiedział z ulgą Draco , gdy szedł Pokątną. Zmierzali oczywiście na Nokuturna.

-Szkoda tylko że to ja odwalałam czarną robotę.- powiedziała kąśliwie.

-Nie marudź.- odpowiedział , a następnie się rozejrzał.- Chodź szybko.

Zmierzali ciemnymi i obskurnymi uliczkami. Znali tą drogę , wiedzieli gdzie leży dziwak mówiący do ściany a gdzie zazwyczaj stała czarownica z ludzkimi paznokciami.  Ulica którą szli była o wiele węższa od Pokątnej , a pogodę tutaj niemiłosiernie psuł ponury nastrój. Diana nigdy dobrze się nie czuła w tamtym miejscu- zawsze wolała bezpośrednio pojawiać się w danym sklepie gdzie mogła oglądać interesujące obiekty. Jak Kamień Odstraszania. Jak ktoś jest zbyt blisko , to działa on niczym zaklęcie Crucio. Ale chodzenie po tym ulicach? Nie.

Draco to wyczuł i chwycił siostrę za dłoń. Szedł przodem , ona minimalnie z tyłu. Psy szczekały w oddali , jakieś dziecko płakało , a mgła lekko unosiła się nad kamienną drogą.  Po chwili doszli do sklep Borgina i Burkesa. Draco wziął oddech i otworzył drzwi puszczając siostrę pierwszą. Ta kiwnęła głową i weszła. Co się zmieniło? Na pierwszy rzut oka absolutnie nic. Tak samo ciemno. Mnóstwo gratów. Tyle że nowych. Rozglądała się dookoła. Jej wzrok padł na dużą złotą rzeźbę , w kształcie jakiegoś podkurczonego stwora. Nagle zobaczyła , laskę w której mieściła się różdżka jej ojca. Laska uderzała w rzeźbę a niewielka blada dłoń dwunastoletniego Dracona cudem unika uderzenia. Usłyszała zimny głos ojca ‘niczego tu nie dotykaj’. Ciągle wpatrywała się w rzeźbę pustym wzrokiem.

-Borgin , jesteś tu?- zapytał od razu Draco jak tylko wszedł. Tymi słowami , otrząsnęła się. Usłyszała głos brata już po mutacji. Mieli szesnaście lat. Nie dwanaście.

Nagle z zaplecza wyszedł niezbyt wysoki facet z długimi tłustymi włosami. Spojrzał na nich .

-Dzieci Lucjusza Malfoya , he?- zapytał mierząc wzrokiem bliźnięta.

-Tak.- odparła , zanim Draco otworzył usta- Panicz i panienka Malfoy , nie pamiętasz jak się przed nami płaszczyłeś…?

-Jest sprawa.- przerwał jej brat , ale mrugnął jednym okiem , łobuzersko do siostry. Podszedł do sporawej szafy. Nigdy wcześniej nie zwracała na nią większej uwagi ale wiedziała co to jest. Szafka Zniknięć.-Działa?

-Tak.- odparł szorstko Borgin.- Tylko są drobne usterki.

-W Hogwarcie jest druga , tylko że zepsuta.

-Tak… słyszałem.

- Wiesz jak to naprawić?- spytała , z zaciekawieniem. Jednak na jej twarzy nadal malowała się odraza . Próbowała nie patrzeć na tłuste włosy sprzedawcy i brudne poobgryzane paznokcie.

-Być może.- odparł z niechęcią- Musiał byś zobaczyć . Może byś to przyniósł , co?

-Nie mogę. Ma zostać tam gdzie jest.- odarł stanowczo Draco- Chcę tylko żebyś mi powiedział JAK można to zrobić.

-No… jak nie obejrze to nie wiem , czy dam radę , chyba nie. Niczego nie mogę gwarantować.

-O Boże , chodź Draco z nim się nie dogadamy.- mruknęła Diana ale Draco jedynie zaprzeczył ruchem głowy i zniknął z Borginem za szafką. Ona dobrze wiedziała co brat robi. Pokazuje mu Mroczny Znak , by wiedział z kim ma do czynienia. Gdy wyszli , Borgin z przerażeniem spojrzał również na dziewczynę. Ta się głupio uśmiechnęła i kiwnęła głową.

-Spróbuj komuś powiedzieć.- wycedziła- A spotka cię kara.

-C..co panienka ma na myśli?

-Moja siostra ma to na myśli że znamy Fenira Greybacka. To przyjaciel rodziny ,  będzie wpadał , żeby zobaczyć czy nie marnujesz czasu.

-Nie będzie trzeba…- zaczął Borgin

-Ja o tym zdecyduję. No , na nas już czas.- spojrzał przelotnie na siostrę- A to  trzymaj w bezpiecznym miejscu . Będzie mi potrzebne.

-A nie lepiej zabrać to od razu?

-Nie bądź głupi , jakbym wyglądał idąc z tym przez ulicę?

-Ależ oczywiście… szanowny panie.- i sprzedawca ukłonił się nisko.

-I nikt się nie ma dowiedzieć.   A szczególnie matka.- dodał.

-Oczywiście.

Następnie chwycił siostrę i wyprowadził ze sklepu , najszybciej jak tylko dał radę.

~*~

Następny rozdział pojawi się za kilka dni ;)

Piszcie co myślicie- każda opinia jest dla mnie ważna ;) (zasada = czytam-komentuje )